اجبار. !
لج کرده ام
با من . . .
اجباری نیست .
خستگی . . . . . . . .
در انتهای راه ایستاده ام
و
چیزی برای از دست دادن ندارم
جز
شاخه گلی در دستم
و
نفسی در قفس سینه
اینها را از من نگیر
فراموشی :
در خاطرم
گنجید
فراموشی .
با تشکر از شما
برای نوشی و جوجه هایش !
اپیزد اول :
آشپزخانه :
مادر !
..به زحمت سر پنجه بلند میشم تا بتونم توی ظرفشویی رو ببینم....مامان بعد از دعوا ی دیشب با بابا !...همونطور که گریه میکنه داره سبزی می شوره و با کارد آشپزخانه بزرگ دسته نارنجی ...سر و ته تربچه ها رو میگیره.....
گاهگاهی یه قطره اشک از چشماش می یاد پایین....
بابای بد..بابای عصبانی..بابای بی رحم..بابای زورگو...
دلم واسه مامانم میسوزه....نمیتونم دلداریش بدم...بلد نیستم...فقط مدام چشمم به چشمای مامان و اون کارد زشت و بی ریخت و دستای مامانه...
همش دلم شور میزنه که نکنه همینطوری که گریه میکنه .... دستش رو ببره...
سر پنجه پا میشم تا بیشتر همه جا رو بتونم ببینم........
دلم هری میریزه پایین.. بند انگشت بریده ....اوناهاش کنده شده ..افتاده کف ظرفشویی ...
..........
...مث اینکه هنوز جون داره...همینجور که آب میریزه روش ...داره تکون میخوره...
...قلبم میخواد از دهنم بیاد بیرون....جرات نمیکنم به صورت مامانم نگاه کنم....میترسم تو صورتش نگاه کنم ..اونجا هم یه چیزی نباشه.........
صحنه های دعوای دیشب مییادپیش چشمم...:..نکنه بابا دیشب انگشتش رو بریده انداخته اینجا....نکنه انگشتای دیگه اش هم باشن...دماغش...گوشش....
دهنم تلخ شده ...زبونم نمیچرخه........
مامان..مامان
مامان ...مامان......مامان......!
نمیشنوه...چرا جوابمو نمیده........
نکنه خدای نکرده........
جرات ندارم سرمو بالا کنم .........چشمم به بند انگشت کنده شده است....رنگ صورتی...قرمز...
بغضم میترکه ....
مامان با دستای خیس سرم رو بغل میگیره . می چسبونه به دامنش....
مامان انگشتت و ........بریده بریده کلمات از دهنم میپرن بیرون .
با اشاره انگشت ....اون بند انگشت قطع شده رو تو ظرفشویی نشونش میدم.......
برش میداره !!....میذاره کف دستش مییاره جلوی صورتم....
پسرم ...نترس !
..........اخ ...خدا رو شکر........
بلند بلند و با خیال راحت میزنم زیر گریه .......پناه میبرم تو دامنش و خودمو اونجا...غم امو اونجا...گم و گور میکنم.
: تربچه لعنتی !!!!!!!!!!!
اپیزد دوم :
باغچه :
پدر !
...به ناحق دعوام کرد ...به ناحق کتکم زد....آخه من که چیزی نگفتم....!
فقط میخواست سر یکی خراب بشه....دیوار کوتاه تر از من هم که گیرش نیومده.......
سرمو زیر دستام قایم میکنم و فشار میدم به زمین..... دیگه هرچی به خودم فشار می یارم چشمام اشکی ندارن........
ناهار نمیخورم....آب نمیخورم....نمیخوام هیچ کس و ببینم....با هیچ کی کاری ندارم....اصلا نفسم نمی خوام بکشم .....
آره این درسته.....راحت میشم..!
یک ..دو ...سه ...چهار...پنج...ده...سی...چهل و چهار....چهل و پنج.......اه...نفسم میزنه بیرون.....
دوباره امتحان میکنم....نفس نمیکشم....نه!..نمیشه....خودش میاد بیرون....
این دنیا همه چیزش زورکیه...نفس کشیدنش...نفس نکشیدنش....
حالم داره به هم میخوره..بلند میشم.
...دلم درد گرفته...قار و قور میکنه....دلم میخواد غذایی رو که مامان تو سینی برام آورده بخورم...آب هم هست....
نه نمیخورم.!...اینا رو بابا خریده...مال اونه نمیخورم..نمی خوام....نه غذاشو دوست دارم بخورم نه کتک اش رو...
.....چشم چشم میکنم این ور اون ور و میپام...هیچ کی نیست..همه خوابیدن...
بابا ...بابا کجاست؟..
از لای کرکره حیاط رو نگاه میکنم....
نشسته پای درخت پرتقال....بلند میشه...با خودش حرف میزنه....نگاه میکنه به همه جا...بالا ...چپ..راست...
آخ منو دید...کرکره رو ول نمیکنم...اگه ندیدیه باشه و ولش کنم می بینه....چشامو میبندم....
نفسم بند می یاد.....حتما الان داره می یاد طرفم....
آروم چشامو باز میکنم...از پشت برگای پرتقال...نیمه صورتشو میبینم....چی داره میگه با خودش...؟؟!!...چشمای حیرون و هراسونش دوباره سریع همه جا رو نگاه میکنند.....
...نه کسی نمیبیندش..خیالش راحت شد....سرش رو تکون میده....یه قطره اشک از چشماش می یاد پایین !!...یکی دیگه...
می زنه پشت دست خودش....گریه می کنه ....
از پشت کرکره با پهنای دست...اشکامو از صورتم پاک می کنم..........
با تشکر از شما
این نوشته رو در جواب دوستی مینویسم که برام نوشته بود:..قبول نیست...این عادلانه نیست!..تو درون منو می بینی و من هیچی از تو نمیفهمم...از نوشته هات هم که چیزی بیشتر از دو ..سه کلمه دستگیرم نمی شه. . . . . . . . :
سنجاق های رنگی ...!
.ساعت : ده دقیقه به یازده !
هنوز ده دقیقه وقت دارم....ولو میشم رو زمین :
چرا این اتفاق دوباره افتاد؟؟!...اخه مگه دفعه اول قول نداد که بار آخر بود؟..........آخه من که عذاب خودمو کشیده بودم...تازه داشت یادم میرفت.....
هنوز ۹ دقیقه مونده :
.از کشوی میز م سنجاق ها رو بر میدارم....توی مشتم فشارشون میدم.
....چشمامو میبندم
(هنوز ۸ دقیقه وقت دارم!) :
.......اون :...خوب اینم کادوی تو ....بذار این سنجاق ها رو ازش در بیارم ...نره تو تنت.....
چقدر برام عجیبند...نمیدونم چرا ..اما خیره موندم بهشون...
اون:..نمیخوای بپوشی ببینی به تنت چه جوره؟!
..میپوشمش اما هنوز حواسم به اوناس !
....رنگبندی قشنگی داره:قرمز...زرد...سبز...و بنفش !
درش می یارم
دم در:
اون :....نمی خوای تی شرت ات رو با خودت ببری؟
من :(مشتم رو باز میکنم و سنجاق ها رو نشونش میدم :):چرا دارم میبرمشون...
اون ..با تعجب:اینا رو میخوای چیکار؟؟!!!!
من :..اینا همیشه تو مشتم می مونند !
اون:چرا؟
من :تا همیشه به یاد چشمام بیارند که تو چشمی جز چشمای تو نگاه نکنم !........
عذاب رو تو چشاش دیدم...شرمندگی !
از چی عذاب میکشه؟....نه خودم میدونم...حس کردم....چشما هیچ وقت دروغ نمی گن.
سنجاق ها توی مشتم هستند وراه میافتم.....ساعت یازده تمام.
..........۱۳ خرداد! ...از ته کوچه می بینمش که داره می یاد.
مث همیشه ...سرش رو بالا نگه داشته و به همه اطراف نگاه میکنه....به همه جا نگاه میکنه اما انگار هیچی رو نمیبینه...همیشه حالت نگاهش همینجوریه...
دوستش با غم و غربت غریبی تو چشام نگاه میکنه!
به هم می رسیم.
اون:(چشماش سرخ سرخ اند!) :سلام
من:( خدایا کمکم کن بغضم نترکه ):سلام
اون:خوبی؟
من (خدایا کمک کن بغضم نترکه):آره
اون :چه خبر؟
من.............سرم رو میندازم پایین...(ساکتم)خدایا فقط دو دقیقه کمکم کن...فقط دو دقیقه!
اون : میخوای راه بریم؟
من :نه ! برای تو دیگه خوب نیست.
اون :خوب ..همین چند قدم !تا دم اون در خاکستریه.
.....................!!!!
من :خوب دیگه...(خدایا کمکم کن)... بیا این وسایلت !....
وسایلش رو خیلی راحت از دستم می گیره ..
اینم وسایل تو ...(دستاش به زحمت به طرفم دراز میشه)
تو چشماش نگاه نمیکنم ....کیسه رو می گیرم ........دیگه تو این دنیا نیستم....فقط صداشو میشنوم :
اون :میگم با یکی دوست شو...(صداش میلرزه....)
(خروسی که میخوان سرش رو ببرند..بهش آب میدن!...راستی چرا؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟)
چشماموو میبندم و همه نیروم و جمع میکنم و میگم :اتفاقا همین کارو چند روزه کردم!!..با یکی دوست شدم....
میدونه دارم دروغ میگم ....دلش برام میسوزه
اون : با کی؟
من :با همون همکلاسیمون که برات تعریف کرده بودم مرتب زنگ میزد خونه!
یک لحظه رنگ شک و حسادت رو تو چشماش دیدم....
..................................................................
لعنتی تمومش کن ....ضربه آخر رو میزنم :
..میدونی؟..راستش تو این مدتی که با تو بودم با ..دو سه نفر دیگه هم بودم...(بزرگ ترین دروغ زندگیتو گفتی..آفرین!..گریه نکن...تو رو خدا فقط چند لحظه دیگه.....
رنگ چشماش از شک و تردید میره به سمت حسادت و بعد به نفرت ........و
لبخندی میزنه و سبک میشه...عذاب وجدانش تموم شد...راحت شد....واسه همیشه.
از پشت پرده اشکام ..دستای لرزونمو میبینم که به سمتش دراز میشه..........
داره دور میشه.....دورتر....و دستمو که به سمتش دراز شده بود ندید....چشمام روهم ندید.....اون هیچ وقت هیچ چیز و ندید..........
رفت!
منم دیگه هیچی رو نمیبینم.......هیچی و
از پشت پرده اشکام دستمو میبینم...هنوز رو هوا مونده...دستمو پایین میارم ...مشتمو باز میکنم....
خون از لای انگشتام میزنه بیرون..
سنجاق ها پخش می شن رو زمین
زمان:
ده سال بعد
مکان:
بندر گاه گریه...
توی بندر گاه گریه موج اشکامو نیگا کن
تو هجوم بی کسی ها واسه غربتم دعا کن
دست بی رحم زمونه منو دست کم گرفته
پس تو با تیغ نگاهت سفره قلبمو وا کن....
توی آسمون چشمات یه پرنده اسیرم
قفل این سکوت سرد و میشکنم تا پر بگیرم
دست خالیم بی دریغه واسه بخشیدن گرما
به کسی که شکل من نیست به کسی به شکل فردا
روشنی رنگی نداره وقتی بی سبب ببازی
بعد هر شکست تلخی از غمت غزل بسازی
ناگزیر از رفتن اما از تو و دل بی نصیبم !
دشمنم صداقتم بود نه لیاقت رقیبم
عجبم از تو که امروز بی تفاوت به نگاهی
یخ زده مردم چشمات جز سفر نمونده راهی
توی بندرگاه گریه موج اشکامو نگاه کن
تو هجوم بی کسی ها منو نشکن و رها کن
دست بی رحم زمونه منو دست کم گرفته
پس تو با تیغ نگاهت سفره قلبمو وا کن .........
پی نوشت :
۱. ترانه بندرگاه گریه با صدای قاسم افشار در آلبوم قرمزته اجرا شده است.
۲ . کامران و هومن میخونه:.
با تشکر از شما میخوام بگم
هومن ضجه می زنه :
اگه میشه ما رو تنها بذارید
توی حال خودمون جا بذارید
بی خیال ما یه بارم که شده...
.........................................!
با تشکر از شما