تو یادت نیست
دلم تنگه برای من
برای تو که ما بودیم
اگر حتی سری از هم سوا بودیم
ما بودیم
تو اما هیچ یادت نیست
وگر فرسنگ ها دور از خدا بودیم
هزاران دست
میلیون ها سر انگشت دعا بود
تو اما هیچ یادت نیست
تو یادت نیست ما بودیم
اما این من بی تو
دلم تنگه برای تو
دلم تنگه برای تو
دلم تنگه برای من
برای اون من با تو
چه شبهایی که نشمردم
به روی فرش رویاها قدم هاتو
چه شبهایی که نشمردم
طنین گرم و دلچسب نفس هاتو
تو اما هیچ یادت نیست
تو یادت نیست ما بودیم
اما این من بی تو
دلم تنگه برای تو
دلم تنگه برای تو
آژیر قرمز :اعلام خطر........
...جامعه ایرانی ما این روزها به شدت اسیدی شده...آدم هایی که روزگاری ما بودن به تدریج تبدیل به ۷۰.۰۰۰.۰۰۰ من شدند و با افزایش اسیدیته جامعه این من ها هم در حال متلاشی شدن هستند.
همین آدم هایی که تا دیروز ازشون گله می کردم که چرا فقط به فکر خودشون هستندو ذره ای برای حیات جمعی شون ارزش قایل نیستند...امروز دیگه حتی برای خودشون هم بی ارزش شدند...حتی برای عزیزترین هاشون( فرزندانشون..برادر و خواهر های تنی اشون )!!!
این محیط اسیدی بعد از حل کردن اون هفتاد میلیون رشته پیوندی و تفکیک اونها به واحد های انسانی مجزا ..امروز شروع به تجزیه و حل کردن تک تک ما کرده.
دست ها و پاهای قطع شده ...چشمهای از حدقه در آمده...مغزهای از کاسه سر بیرون ریخته...هیچ عضوی از اعضاء بدن گویی که سر جای خودش نیست و از کنترل قدرت مرکزی ای به نام مغز خارج شده.
من ها دارند تجزیه میشن و این یعنی اعلان خطر:
من به روشنی می بینم که آینده خطرناکی در انتظار ماست...
این علامت بسیار خطر ناکیه.
چه باید کرد؟
از خودتون بپرسید چه باید کرد.؟
با تشکر از شما
قبل از اینکه من یه کم جدی بشم...یه شوخی اجازه هست؟؟
اقا شما چرا وارد حوزه استحفاظی بنده میشی؟؟؟؟ دیگه با اسیدیته چیکار داری؟؟دیواری کوتاهتر از اسید بیچاره پیدا نکردی کاسه کوزه ها رو سرش بشکونی...من شکایت میکنم به سازمان ملل.... بعد هم
چه باید کرد؟؟؟
برمیگردم اشکان...باید فکر کنم
کاری باید کرد؟... از من یکی انتظار نداشته باش بدونم چه کاری... من خودمم هم یکی از همون ۷۰ میلیون هستم... در حال حل شدن...
جای شما خالی !
...
شاد باشی...
یادت برای کسی که برای سارا مینویسه نوشتی التماس نکن؟
حالا شاید دلتنگی امروز تو مال التماس نکردن بیموقع خودت باشه!پس برو التماسش کن اون یادش هست
اگه دمست داشتی جوابم رو بدی بده به ستاره ۱۰۰ اون خودش به من میده
سلام:
..اولا که من عمرآ التماس کسی یا چیزی رو کنم...بعد هم که شما ؟؟
در آخر هم اگه دوست داشتی جواب من و بدی بده به شهاب ۵۰۰ .
شاد باشی.
سلام . با تشکر از شما D: . . . ای بابا ! منم یه آدم کلیشه ای .. با ۱ وبلاگ کلیشه ای ... ولی خوشم اومد از وبلاگت ... خوب روانشناسی کردی !
گرچه یاران غافلند از حال ما..از من ایشان را هزاران یاد باد...سلام اشکان جون.شعرت فوق العاده بود.خیلی به دلم نشست.
واسه این جامعه اسیدی هم عرق نعنایی آرزومندیم .
من تنها چیزی که به ذهن شمیایی ام میرسه اینه که همه تبدیل بشیم به محلولهای بافر...که نه اسیدیته تاثیری داشته باش روش نه بازیسیته... حالا همه هنر همین بافر شدن... بسم الله :)
حرفهایتان یلدا را ترسانید ... اما یلدا نا امید نیست ... یلدا می داند به ازای هر دلی که می لرزد از آنچه که گفتید دوریم ... و به ازای همه ی لبخند ها و خواستن ها و بودنها در برابر این کابوس به پا خواهیم خواست ...