تقدیم به جماعت بی درد :
امروز و فردا
عجب خواب عمیقی داره این شهر
که اون دستای خالی رو ندیدن
از اون دریای لب تا لب پر از آب
به طفلی تشنه یک جرعه نمیدن
صدای ضجه لبهای تبدار
عجب گم می شه در خرناسه شهر
عجب پیچده در رگهای رخوت
به جای عشق و خون ! خونابه زهر
میون مردم چشم من و تو
عجب میل ندیدن خونه کرده
که در قاموس ما نا مردم انگار
که نامردی فقط قانون مرده !
نگو هرگز ندیدی دست خالی
ببین خشکیده گل بر دار قالی !
اگر نشنیده ای آواری از درد
بیا تا ریزش کوخ سفالی
کجایی لحظه آبی پر بار
چه بی حاصل تو می باری به دریا
بسی افسرده گل بر دامن خاک
عجب سر کرده با امروز و فردا ......
تیر-۸۲
با تشکر از شما
اشکان رحیمی
یکشنبه 23 مرداد‌ماه سال 1384 ساعت 04:35 ق.ظ
زنده به گور.....
تو سکوت شب زخمی می شکنه بغض غرورم
وقت دل بریدن از تو عاشق زنده به گورم
ساکن شهر جدایی همسفر با تو و دمسرد
بس که با تو بی تو رفتم از تو لبریز عبورم
همه جا گشتم و گشتم با تو و در به در عشق
لحظه هامو همه کشتم با تو و بی خبر عشق
توی اوج آسمونها جفت پروازم نبودی
که نبودیم و نبودیم من و تو همسفر عشق
اولین وقفه این عشق بی تفاوت دل سپردن
راز پرواز من و تو دل بریدن شد و مردن !
ما تولد ستاره تو شب سفر نبودیم
تکیه گاه هم تو بهت شب در به در نبودیم (آبان ۷۷ - تهران)
با تشکر از شما
اشکان رحیمی
چهارشنبه 12 مرداد‌ماه سال 1384 ساعت 03:21 ق.ظ
جاده . . . .
هرچی شیرینه سفر
ولی تلخه طعم غربت
اون مسافری که رفت و
برنگشت من غریبـم.....
من که دل کندنم از من
هرچی کردم ساده باشه
نتونستم نتونستم
از خودم دل نبریدم
هرچی می پیچه نگاهم
ته جاده پی چیزی . . . .
غیر اونکه جا گذاشتم
جز خودم چیزی ندیدم
راه من یک طرفه بود
اولش تو ..آخرش تو....
غربتو تنها گذاشتم
رفتم و به تو رسیدم !!
کاشکی این رفتن و رفتن
سفر آخری باشه
بعد برگشتنم این بار
دل به جاده ای نمی دم . با تشکر از شما