ــ ...........صبح زود ..صبحانه نخورده سیگار کشیدی؟!!
ــ از دست علی دایی !
ــ از دست کی؟!!
ــ علی دایی ..از دست علی دایی
ــ علی دایی با تو چیکار داره؟
ــ چیکار داره ؟!...بگو چیکار نداره....من باهاش کار دارم.
...دراز میشم رو زمین...دایره های دود سیگار میپیچه تو بافت های نرم و سفید مغزم...می چرخه و می چرخم...فرو می ره و فشار می ده ...تلخند می زنم به درد:
نشونش می دم!
یه پست می زنم این هوا روغن روش باشه ......................
شب .
هوا تاریک شده ....
چراغ های خونه های علی دایی ها تک و توک روشن و خاموش می شه !؟
تب فوتباله...پای تلوزیون...چشم همه به ساق علی داییه...
من ساق پای بابام رو می بینم که از شورت علی دایی بیرون زده....ساق پای خودم هم هست...ساق پای داداشم...همسایه دست چپی با اون رونای سفید و پر پشم....ساق پای همه هست...ساق پای همه...
این شورت هزاران تا ! پاچه داره.
سرد میشم کش می یام رو راحتی....رموت کنترل عادتی می چرخه تو دستم...بالا...کانال ۵-کانال ۶- کانال ۸-...پایین ...همه کانال ها دارن از علی دایی می گن....اینوری ها و اونوری ها ...همه
۳۷ سالشه...خجالت نمیکشه؟..با اعصاب و سلامتی ۷۰ میلیون آدم بازی می کنه...
کرکرّه دهن همه باز شده :
ــ‌آقا مهران ! این علی دایی به فدراسیون فوتبال پول می ده
ــ آقا ی رفیع پور ..آقا نادر ! این علی دایی رو خریدن...دستور داره ...باید باشه تا ما ببازیم
ــ آقای امیر قاسمی !...به خدا بیست میلیون خرج کردم ..نرفتم که باخت ایران رو ببینم و بیام..
ــ آقا شب خیز !! ....علی دایی تو زمین قدم می زد...والله اینقدر بیکار بود که میتونست بیاد کنار زمین یه چایی بخوره
ــ‌آقای ایکس...خانم ایگرگ ....
ــ همه با سیگار روشن تو پیاده رو های عصبیت دود می کنن و با خودشون حرف می زنن:....خار مادر اعصابمون و ....یدن رفت.
ــ چند تا جوون هم دور هم ایستادن و به حرفای یه پیرمرد با ریش سفید گوش می کنن:....بی خودی حرص نخورین ..فکر نون کنید که اینا واسه فاطی تنبون نمیشه...گشنگی نکشیدین که توپ از یادتون بره..یه مشت احمق مث من سیرتون می کنن که شما ها ول بگردین و توپ و تور جر بدین
نگاهم رو تسبیحی که به دست راست و بعد سیگاری که تو دست چپشه خشک می شه...عکس خاطره اش تا چند قدم اونور تر رو پرده مغزمه...هی روزگار...
شاه باید برود !
و رفت.
ــ حالا ۷۰ میلیون آدم نمی تونند یه علی دایی رو از زمین فوتبال بیرون کنند.
من اما سردمه...کز کردم...یخ زدم.
ــ این آدم چقدر احمق بود...می تونست محبوب ترین فوتبالیست ایران شایدم یکی از محبوب ترین ایرانی ها باشه اما نخواست
ــ آخه چی میخواست دیگه؟؟
۴۸ ساعته که کاملا این حقیقت رو لمس کردم که فاصله محبوبیت تا منفوریت چقدر کمه و حالا علی دایی یکی از منفور ترین هاست.
.......اه این شعره هم یه عمره تو کله ام هی چرخ میخوره:
چون نیک نظر کرد پر خویش در آن دید.
من اما هنوز سردمه...
سرد شدم دیگه نمی خوام واسه علی دایی پست بزنم...
نه نمی خوام !
ــ علی دایی مگه کی بود؟(انگار کن هزار ساله مرده)
ــ هیچی ! یه آدم خودخواه عوضی که به خاطر دل خودش شاشید به آبروی انسانیت و رگ و پی اعصاب ما
ــ‌یعنی اینقدر خود خواه بوده؟؟...نه! مگه میشه؟
ــ خودش که میگه به خاطر ما هاست ولی ماها نمی فهمیم....(بوی سوزش از یه جای همه بلند میشه و با بوی سردرد و توتون تو کله من موج می خوره)
اما من دیگه کاملا یخ زدم....منجمد منجمد... :
نه ! واسه علی دایی پست نمی زنم.
ولی یادم موند که اون شورته یه میلیون تا پاچه داشت...نه خیلی بیشتر..بیشتر:پای همه مون توش جا میشد !
ــ لعنتی ...ده جون بکن بگو دیگه !..بگو که ما همه مون مثل علی دایی هستیم...شکل علی دایی هستیم....دایی علی هستیم...خاله علی هستیم...چه میدونم یه چیزی تو همین مایه ها فقط با یه کم بیشتر و کمتر در قسمت ساق پشمالو یا بلوری.
.................................................................................................
ــ ...تو چند میگیری این دکمه رو فشار بدی؟؟
ــ این چی هستش حالا ؟
ــ هیچی این رو که بزنی همه مردم ایران سوت می شن رو هوا...می ترکن بعدشم میمیرن.
ــ چند میدی؟؟؟؟
ــ یه سند منگوله دار سیم سربی ...یه خونه نقلی (شایدم دلواز) تو شمال شهر تهران
ــ یه بار فشار بدم بسه؟
با تشکر از شما
......................................................................................................................................................
من استفاده از این نوع ادبیات رو دوست ندارم ولی این کار رو میکنم !
...من نمی دونم چرا این آدم ها این قدر از خود متشکر و ایضا بی ادب شدن...تعدادشون هم کم نیست ها ..زیاده..زیاد.
هرچی هم که پوچ تر و هیچ تر ..ادعاشون هم بیشتر و بیشتر.
اصولا چرا تو این خراب شده تعداد آدم های افتاده و متواضع اینقدر کم شده؟
گویا همه اعتماد به نفس زیاد رو با پر رویی یکی گرفتن و رفتن.. شاید هم یاد گرفتن که این روزا شرط زود رسیدن پرروییه..
آخه اگه تو رو قله ای( که خوب همه از این پایین می بینند و برات هلهله می کشند) و این دیگه گفتن نداره...
اگه هم که هیچ پخی نیستی (که می دونی نیستی) دیگه این همه منم منم ات چیه ؟؟!
..اینم بگم این حرفا بیش از اونکه از سر عصبانیت باشه از سر تعجبه !
آخه اون تیتری رو که تو داری که تو هر ثانیه سه هزار نفر دیگه هم قاب می گیرند می چسبونند به طاق ...اگه هم که بی اسم و رسمی و باز هم پر ادعا دیگه وای به حال اون بدبخت هایی که دمخورت اند و باید روزی هوار تا تهوع تحمل ات کنند..
برو آدم باش..مودب باش..دست هم از این حرکات پوپولیستی عوام فریبانه بردار.
بعد برو تا بری با خودت آشتی کنی .
با تشکر از شما (که اینقدر از خود متشکری)
تو یادت نیست
دلم تنگه برای من
برای تو که ما بودیم
اگر حتی سری از هم سوا بودیم
ما بودیم
تو اما هیچ یادت نیست
وگر فرسنگ ها دور از خدا بودیم
هزاران دست
میلیون ها سر انگشت دعا بود
تو اما هیچ یادت نیست
تو یادت نیست ما بودیم
اما این من بی تو
دلم تنگه برای تو
دلم تنگه برای تو
دلم تنگه برای من
برای اون من با تو
چه شبهایی که نشمردم
به روی فرش رویاها قدم هاتو
چه شبهایی که نشمردم
طنین گرم و دلچسب نفس هاتو
تو اما هیچ یادت نیست
تو یادت نیست ما بودیم
اما این من بی تو
دلم تنگه برای تو
دلم تنگه برای تو
آژیر قرمز :اعلام خطر........
...جامعه ایرانی ما این روزها به شدت اسیدی شده...آدم هایی که روزگاری ما بودن به تدریج تبدیل به ۷۰.۰۰۰.۰۰۰ من شدند و با افزایش اسیدیته جامعه این من ها هم در حال متلاشی شدن هستند.
همین آدم هایی که تا دیروز ازشون گله می کردم که چرا فقط به فکر خودشون هستندو ذره ای برای حیات جمعی شون ارزش قایل نیستند...امروز دیگه حتی برای خودشون هم بی ارزش شدند...حتی برای عزیزترین هاشون( فرزندانشون..برادر و خواهر های تنی اشون )!!!
این محیط اسیدی بعد از حل کردن اون هفتاد میلیون رشته پیوندی و تفکیک اونها به واحد های انسانی مجزا ..امروز شروع به تجزیه و حل کردن تک تک ما کرده.
دست ها و پاهای قطع شده ...چشمهای از حدقه در آمده...مغزهای از کاسه سر بیرون ریخته...هیچ عضوی از اعضاء بدن گویی که سر جای خودش نیست و از کنترل قدرت مرکزی ای به نام مغز خارج شده.
من ها دارند تجزیه میشن و این یعنی اعلان خطر:
من به روشنی می بینم که آینده خطرناکی در انتظار ماست...
این علامت بسیار خطر ناکیه.
چه باید کرد؟
از خودتون بپرسید چه باید کرد.؟
با تشکر از شما